نیمه شعبان

شیعه هم چون اویس؛ در فراغ یار

نیمه شعبان شد و دلم تکانی خورد... نیمه شعبان شد و غباری از روی دلم برخاست... نیمه شعبان شد و مرا به یاد عزیزی انداخت که جای فراغش بر دلم سایه انداخته است... نیمه شعبان شد و دلم هوای امامم را کرد... خدایم؛ فراغ تا کی؟ این فراغ، فراغ غریبی است.